|
«Een Beetje»
Ik wou dat je hart een kast was met een deurtje
En dat ik kon kijken in het interieurtje
Dan moest je oprecht zijn, goed of slecht, maar echt zijn
En dan zei je al gauw, als ik vroeg: «Ben je trouw?»
Een beetje, verliefd is iedereen wel eens, dat weet je
Je wilt verstandig zijn, maar dat vergeet je
Zodra je naar wat Amor fluistert, luistert
Dan weet je, dat wordt weer net zoiets als Faust en Greetje
Met rendez-vous’tjes in een klein cafeetje
En slent’ren in de maneschijn
Met rozengeur
En kussen bij het afscheid aan de deur
De nacht is blauw, je fluistert mond aan mond
Ik zweer je eeuwig trouw
Een beetje, verliefd was je wel meer, meneer, dat weet je
Je hart kwam wel eens meer op een ideetje
Dat speet je, maar ach weet je, soms vergeet je
Wel een beetje gauw je eedje van trouw
Maar toch ben ik blij dat mijn hart ook geen deur heeft
Want je weet nooit wat daar in het interieur leeft
Wel wil ik beloven, als we ons verloven
En je vraagt: «Ben je trouw?», zeg ik nooit tegen jou…
Met rozengeur
En kussen bij het afscheid aan de deur
De nacht is blauw, je fluistert mond aan mond
Ik zweer je eeuwig trouw
Een beetje, verliefd was je wel meer, meneer, dat weet je
Je hart kwam wel eens meer op een ideetje
Dat speet je, maar ach weet je, soms vergeet je
Wel een beetje gauw je eedje van trouw
|
«Un Poquito»
Quisiera que tu corazón fuera un armario con una puertecita
Y que yo pudiera mirar adentro
Entonces tendrías que ser sincero, bueno o malo, pero auténtico
Y así responderías rápido, cuando te preguntase: «¿Eres fiel?»
Un poquito, todo el mundo se enamora al menos una vez, ya sabes
Quieres ser sensato, pero se te olvida
En cuanto escuchas a Cupido susurrar
Entonces ya sabes, será otra vez como Fausto y Margarita
Una cita en un pequeño café
Y un paseo a la luz de la luna
Con el aroma de las rosas
Y un beso de despedida en la puerta
La noche es azul, susurras boca a boca
Te juro fidelidad eterna
Un poquito, estuviste enamorado más de una vez, caballero, ya sabes
Tu corazón vino con una ideíta más de una vez
Lo lamentaste, pero ay ya sabes, a veces se te olvida
Tal vez un poquito pronto, para tus promesitas de fidelidad
Pero estoy feliz de que mi corazón tampoco tenga puerta
Porque nunca se sabe lo que puede vivir en el interior
Sin embargo prometo, que cuando nos comprometamos
Y me preguntes: «¿Eres fiel?», nunca te diré…
Con el aroma de las rosas
Y un beso de despedida en la puerta
La noche es azul, susurras boca a boca
Te juro fidelidad eterna
Un poquito, estuviste enamorado más de una vez, caballero, ya sabes
Tu corazón vino con una ideíta más de una vez
Lo lamentaste, pero ay ya sabes, a veces se te olvida
Tal vez un poquito pronto, para tus promesitas de fidelidad
|
