|
«De Troubadour»
Hij zat zo boordevol muziek
Hij zong voor groot en klein publiek
Hij maakte blij melancholiek
De troubadour
Voor ridders in de Hoge Zaal
Zong hij in stoere, sterke taal
Een lang en bloederig verhaal
De troubadour
Maar ook het werkvolk uit de schuur
Hoorde zijn lied vol avontuur
Hoorde bij ‘t nacht’lijk keukenvuur
De troubadour, de troubadour
En in de herberg van de stad
Zong hij een drinklied op ‘t nat
Voor wie nog staan kon en wie zat
De troubadour, de troubadour
La lalala lala lajlala lajlala…
La lala lajlala la…
La lalala lala lajlala lajlala…
La lala lajlala la…
Hij zong voor boeren op ‘t land
Een kerelslied van eigen hand
Hij was van elke rang en stand
De troubadour, de troubadour
Zo zong hij heel zijn leven lang
Zijn eigen lied, zijn eigen zang
Toch gaat de dood gewoon zijn gang
De troubadour, de troubadour
Toen werd het stil, het lied was uit
Enkel wat modder tot besluit
Maar wie getroost werd door zijn lied
Vergeet hem niet
Want hij zat zo boordevol muziek
Hij zong voor groot en klein publiek
Hij maakte blij melancholiek
De troubadour
Oh oh… la lalala lala lajlala lajlala…
La lala lajlala la…
La lalala lala lajlala lajlala…
La lala lajlala la…
Oh… ala lalala lala lajlala lajlala…
La lala lajlala la…
Ala lalala lala lajlala lajlala…
La lala lajlala la…
Ala ho ho ho…
|
«El Trovador»
Rebosaba música
Cantaba para grandes y pequeños públicos
Hizo feliz a la melancolía
El trovador
Para los caballeros en los grandes salones
Cantaba en una lengua dura y fuerte
Una larga y sangrienta historia
El trovador
Pero también los trabajadores del cobertizo
Escuchaban sus canciones llenas de aventuras
Escuchaban junto al nocturno fuego de la cocina
El trovador, el trovador
Y en la posada de la ciudad
Cantaba una canción de brindis
Para los que aún se tenían en pie y los que estaban sentados
El trovador, el trovador
La lalala lala lajlala lajlala…
La lala lajlala la…
La lalala lala lajlala lajlala…
La lala lajlala la…
Cantaba a los granjeros en el campo
Una canción a la amistad escrita por él
Era de todos los rangos y estamentos
El trovador, el trovador
Así pasó su vida cantando
Su propia canción, su propio canto
Pero la muerte simplemente sigue su curso
El trovador, el trovador
Luego se hizo el silencio, la canción terminó
Con un poco de barro como conclusión
Pero aquellos que fueron consolados con su canción
No le olvidan
Porque rebosaba música
Cantaba para grandes y pequeños públicos
Hizo feliz a la melancolía
El trovador
Oh oh… la lalala lala lajlala lajlala…
La lala lajlala la…
La lalala lala lajlala lajlala…
La lala lajlala la…
Oh… ala lalala lala lajlala lajlala…
La lala lajlala la…
Ala lalala lala lajlala lajlala…
La lala lajlala la…
Ala ho ho ho…
|
