|
«Generacija ’42 (Moja Generacija)»
Iznenada kobne noći te četrdesetdruge, godine
Činilo se kao da će sneg
A stigao je rat
I vojnik neki tuđ i strah
Mene majka moja rodi da sanjam o slobodi
U prvoj noći da čujem zveket
Da plačem sa rukom na usnama
Moja generacija iz četrdesetdruge
Dobro je pregurala burne dane te
Moja generacija iz četrdesetdruge
To je vreme spavala i čeznula za mlekom
Sad je vreme sasvim drugo i put svoj svako ima
Što god smo dalje sve više hoću
Da znam gde živi, gde pije, peva, gde je sad?
Moja generacija iz četrdesetdruge
Sva se već poženila i čuva slatku decu
Moja generacija iz četrdesetdruge
Sva se uozbiljila, jer tako mora biti
|
«Generacíon Del 42 (Mi Generación)»
De repente aquella fatídica noche del año 42
Parecía como si fuera a nevar
Pero llegó la guerra
Y un soldado extranjero y el miedo
Mi madre me trajo al mundo para soñar con la libertad
La primera noche que sonaron los disparos
Lloraba con su mano tapándome la boca
Mi generación del 42
Logró sobrevivir a esos tormentosos días
Mi generación del 42
Dormía y pedía leche en aquel tiempo
Los tiempos han cambiado y cado uno tiene su propio camino
Cuanto más tiempo pasa, más quiero saber
¿Dónde viven, beben, cantan y están ahora?
Mi generación del 42
Ahora está casada y tiene lindos hijos
Mi generación del 42
Se puso seria, porque así tiene que ser
|
