«Minn Hinsti Dans»
London, París, Róm, urðu orðin tóm Gekk þann gyllta breiða, blindaður af ást Falskir kunningjar, snerust um mig einan Fékk mér kavíar, núna er allt um seinan
Því ég stíg minn hinsta dans Og ég kveð mitt líf með glans En ég iðrast aldrei neins, iðrast aldrei
Kristals kampavín, perlur postulín Demantar í matinn, ást í eftirrétt Ef ég elsk’ í dag, blöðin birta á morgun Fæ mér freyðibað, drekki mínum sorgum
Og ég stíg minn hinsta dans Og þannig kveð mitt líf með glans En samt iðrast ég aldrei neins, iðrast aldrei
Allt sem ég fæ í dag, farið burt á morgun
Svo ég stíg minn hinsta dans Og þannig kveð mitt líf með glans En samt iðrast ég aldrei neins, iðrast aldrei
|
«Mi último Baile»
Londres, París, Roma, se convirtieron en palabras vacías Caminé por anchas y doradas carreteras, cegado por el amor Falsos conocidos, giraban entorno a mí solo Tomé un poco de caviar, ya es demasiado tarde
Porque tomo mi último baile Y me despido de mi vida a lo grande Pero nunca me arrepiento de nada, nunca me arrepiento
Copas de champán, perlas de porcelana Diamantes para la cena, amor de postre Si amo hoy, aparecerá en los periódicos mañana Tomo un baño de burbujas, ahogo mis penas
Y tomo mi último baile Y así es cómo me despido de mi vida a lo grande Pero aún así nunca me arrepiento de nada, nunca me arrepiento
Todo lo que tengo hoy, se irá mañana
Así que tomo mi último baile Y así es cómo me despido de mi vida a lo grande Pero aún así nunca me arrepiento de nada, nunca me arrepiento
|